ارائه مدلی جهت انتخاب راهبرد های منبع یابی در مدیریت خطرپذیری تأمین با روش رابطه ای خاکستری و ویکور فازی (مطالعه موردی: شرکت سنوپارس)

در دو دهه ی اخیر با به کار گیری مفهوم مدیریت زنجیره ی تأمین در صنایع، موضوع انتخاب تأمین کننده توجه زیادی را جلب کرده است. هدف مدیریت زنجیره ی تأمین و انتخاب تأمین کننده، برآوردن نیازهای مشتریان به واسطه ی تأمین کنندگان زنجیره می باشد. انتخاب درست تأمین کنندگان و تعیین مناسب سفارش ها منجر به مزایای عمده و کاهش هزینه ی خرید و خطرپذیری تأمین و بهبود کیفیت محصول می شود. رشد تجارت جهانی و جنبش های مربوطه منجر شده است تا شرکت ها بر فرصت های منبع یابی جهانی در زنجیره ی تأمین که منجر به افزایش خطرپذیری می شود سرمایه گذاری کنند. انتخاب تأمین کننده مناسب و زمان بندی سفارش مشتری در حضور خطرپذیری های ناشی از اختلال زنجیره ی تأمین از طریق راهبردهای منبع یابی صورت می گیرد. یکی از تصمیم های راهبردی در شرایط خطرپذیری ناشی از تأمین-کنندگان این است که از چه راهبردی جهت منبع یابی استفاده شود. بنابراین در پژوهش حاضر به منظور بررسی و انتخاب راهبرد های منبع یابی مناسب در مدیریت خطرپذیری تأمین شرکت سنوپارس یزد از روش مصاحبه و توزیع پرسشنامه بین خبرگان بخش تأمین شرکت و خبرگان دانشگاهی و از روش تحلیل رابطه ای خاکستری و ویکور فازی جهت رتبه بندی و انتخاب راهبردهای منبع یابی استفاده شد. نتایج نشان داد که راهبرد منبع یابی چندگانه، مضاعف و منفرد از اهمیت بالاتری نسبت به سایر راهبردها برخوردار است. بنابراین می توان پیشنهاد کرد که حداقل از سه تأمین کننده ی اصلی، پشتیبان و ذخیره در جهت رفع نیاز مواد اولیه و قطعات شرکت سنوپارس استان یزد استفاده شود که خطرپذیری ناشی از تأمین کنندگان کاهش یابد.